Έμπερτ, Φρίντριχ

(Friedrich Ebert, Χαϊδελβέργη 1871 – Βερολίνο 1925). Γερμανός πολιτικός. Γιος εργατών και εργάτης ο ίδιος, σε νεαρή ηλικία έγινε μέλος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας και σύντομα εξελίχθηκε σε έναν από τους κυριότερους εκπροσώπους της μετριοπαθούς τάσης. Το 1905 συμμετείχε στην ηγεσία του κόμματος και το 1912 εξελέγη βουλευτής στο Ράιχσταγκ. Σύντομα επιβλήθηκε στο κόμμα και ανέλαβε την προεδρία του το 1913, θέση από την οποία, στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, υποστήριξε την πολιτική της εθνικής άμυνας και των διαπραγματεύσεων για την ειρήνη. Τον Νοέμβριο του 1918, την επομένη της ανακωχής του πολέμου και ύστερα από την παραίτηση του αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β’, ο καγκελάριος Μαξ του Μπάντεν όρισε τον Έ. διάδοχό του, ενώ τον επόμενο χρόνο η Συντακτική Συνέλευση που συνήλθε στη Βαϊμάρη τον ονόμασε προσωρινό πρόεδρο του Ράιχ· το 1922 επικυρώθηκε επίσημα το προεδρικό του αξίωμα. Σε μια Γερμανία αναστατωμένη από την οικονομική κρίση και από την κατάρρευση των ηθικών αξιών και των ιδανικών που την είχαν στηρίξει στην περίοδο της αυτοκρατορίας, η πολιτική του Έ. έγινε αντικείμενο κριτικής και συχνά αποδοκιμάστηκε. Η αδιαφιλονίκητη σταθερότητα με την οποία διαχειρίστηκε την εξουσία σε μία περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη, συνδέεται με τις αιματηρές διώξεις των εργατών και των σπαρτακιστών, που έγιναν με τη βοήθεια του στρατού και την πλήρη υποστήριξη των πιο συντηρητικών δυνάμεων. Ο σοσιαλδημοκράτης Φρίντριχ Έμπερτ που εξελέγη το 1919 από τη γερμανική Συντακτική Συνέλευση πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.